W dniach 20-22 grudnia 2018 r. w naszej parafii odbyły się Rekolekcje Adwentowe. Rekolekcje rozpoczęły się w piątek. Pojawiło się na nich wielu naszych parafian oraz goście. Każdy dzień rekolekcji adwentowych to Msza Święta i wspólne konferencje, na których rozważane było Słowo Boże dotyczące poszczególnych sfer Życia Duchowego. Każdy uczestnik miał możliwość przeżywać swoje życie „na nowo” – wsłuchując się w słowa czytanego Pisma Świętego, mógł przemyśleć je, zastanowić się nad tym co czuje, jak je odbiera i w jaki sposób w życiu doświadcza Bożej miłości. Pomiędzy spotkaniami był czas na wspólne, swobodne rozmowy i modlitwy.

Na zakończenie rekolekcji zawierzyliśmy Matce Najświętszej nasze życie, nasze rodziny i naszą parafię, a Jej Syna Jezusa Chrystusa, który niebawem się narodzi, uznaliśmy za naszego Pana i Zbawiciela. Rekolekcje były radosnym spotkaniem z Maryją, Panem Bogiem oraz drugim człowiekiem. Mamy nadzieję, że przyniosą one w naszej parafii obfite owoce.

Współczesność to coraz szybsze tempo życia. Wynalazki, które miały zapewnić nam więcej wolnego czasu, stały się „złodziejami czasu”. Okazało się bowiem, że owszem, dzięki współczesnej technice człowiek może zrobić więcej w krótszym czasie, ale wcale nie spieszy się do tego, by ten czas wykorzystać na odpoczynek i „pozbieranie się”. Wręcz przeciwnie - jest coraz bardziej rozbity wewnętrznie, gdyż albo stwierdza, że „zdąży jeszcze więcej zrobić” i nie odpoczywa, albo poświęca czas na bezwartościowe rozrywki - coś, co go „rozrywa”, rozbija wewnętrznie. Rekolekcje to dobry czas, by w tym całym zabieganiu „pozbierać się”, a może też „ochłonąć, opamiętać się”.

Najczęściej starając się ocenić przeżycie rekolekcji, pytamy o to, jakie były nauki rekolekcyjne i z jakim skupieniem ich wysłuchaliśmy. Zapominamy jednak o tym, że rekolekcje wyrosły nie z praktyki „słuchania duchowego”, lecz „ćwiczeń duchownych”, zakładają więc nie tylko wysłuchanie nauk, ale własną aktywność, „ćwiczenie się” w życiu chrześcijańskim. Rekolekcje w naszym życiu będą na tyle owocne, na ile sami się w ich przeżycie zaangażujemy, na ile będziemy skłonni na nowo przemyśleć swoją wiarę i zgodnie z zachętą św. Jana „pierwsze czyny podjąć” (por. Ap 2, 5). Rekolekcje więc to także osobista refleksja, poświęcenie więcej czasu na modlitwę - zarówno indywidualną, jak i wspólną, w rodzinie. 

Wyjątkową postacią Adwentu jest św. Jan Chrzciciel.

O jego wyjątkowości świadczą już słowa jego ojca Zachariasza w dniu jego narodzin: „A ty dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz…” (Łk 1,76).

Cóż takiego uczynił, ze został nazwany prorokiem Chrystusa? Przede wszytki wzorem proroków Starego Testamentu występował przeciwko uciskowi i niesprawiedliwości społecznej. Poborcom podatków zaleca: Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono”, a żołnierzy skłonnych do przemocy upominał: „Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie” (Łk 3,11–14). Nawet słowa o równaniu pagórków, wypełnianiu dolin i prostowaniu ścieżek mogą mieć znaczenie społeczne. Można by dzisiaj powiedzieć: „Każda niesprawiedliwa różnica społeczna miedzy bogatymi (wzgórza) a biedakami (doliny) musi zostać usunięta albo przynajmniej zmniejszona; pokrętne drogi korupcji i oszustwa muszą zostać wyprostowane”.

8 grudnia Kościół katolicki obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Prawdę, że Maryja, napełniona "łaską" przez Boga (Łk 1, 28), została odkupiona od chwili swego poczęcia, Kościół wyznawał od wieków, a oficjalnie potwierdził ją poprzez dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez Piusa IX. Tajemnica ta ukazuje, że Maryja była jedynym człowiekiem wolnym od grzechu pierworodnego.

Rozpoczyna się Adwent. Okres liturgiczny przygotowujący na Boże Narodzenie, zachęcający nas do wzniesienia wzroku i otwarcia naszych serc na przyjęcie Jezusa. W Adwencie, żyjemy nie tylko oczekiwaniem na Boże Narodzenie. Jesteśmy również zaproszeni do rozbudzenia oczekiwania chwalebnego powrotu Chrystusa, kiedy przyjdzie u końca czasów, przygotowując się na ostateczne spotkanie z Nim poprzez konsekwentne i odważne decyzje.

W naszym Sanktuarium w dniu 11.11.18 o godz. 10:00 odbyła się Msza Święta w intencji Ojczyzny.  Przewodniczył jej Ks. Bp. Janusz Stepnowski. W nabożeństwie uczestniczyli przedstawiciele parlamentarzystów, władze Miasta Ostrołęki oraz inni przedstawiciele samorządu. Na uroczystą Mszę Świętą przybyły poczty sztandarowe z ostrołęckich szkół i służb mundurowych, harcerze i członkowie grup rekonstrukcyjnych. Nie zabrakło też tłumu parafian, którym na sercu leży dobro Ojczyzny.

Oprawę muzyczną zapewnił chór Cantilena pod dyrekcją Henryka Gadomskiego.

15 sierpnia to w Kościele Katolickim uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Tradycyjnie jest to także święto Matki Boskiej Zielnej.

W tym dniu w szczególny sposób wpatrujemy się w niebo – mówi bp Leszek Leszkiewicz. – Jest to dzień wielkiej radości. Mówi o niebie i o tym, że Maryja doszła do celu, jakim jest raj – dodaje biskup.

–Patrzymy w niebo, prosimy Matkę Bożą, żeby błogosławiła nam na ziemi. Nawet wszystkie te zwyczaje, które wiążą się z tym świętem, jak poświęcenie np. wianków, mówią o tym, że nasze życie chrześcijańskie ma być pięknym owocem dla Boga – tłumaczy bp Leszek Leszkiewicz.

To Maryja przypomina nam, że celem człowieka jest bycie blisko Jezusa.

Samo święto Wniebowzięcia NMP ma długą tradycję, jednak to w 1950 roku, dokładnie 1 listopada, papież Pius XII ogłosił dogmat wiary mówiący, że „Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej”.

Według tradycji Matka Boża ostatnie lata swego życia spędziła w Jerozolimie w pobliżu Wieczernika albo w Efezie.

Drodzy Bracia i Siostry!

Już niebawem bo 1 sierpnia rozpocznie się 34. Piesza Pielgrzymka Łomżyńska na Jasną Górę. W tym roku przyświecać będzie nam hasło: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym jak Maryja”.

Przez blisko dwa tygodnie będziemy podążać drogami naszej Ojczyzny poznając osobę Ducha św. i Jego działanie w świecie, Kościele i w nas samych. Na wzór Maryi naszej najlepszej Matki będziemy otwierać się i przyjmować Jego dary tak, aby przynosiły najlepsze owoce w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i narodowym. To działanie Ducha św. prowadziło do świętości całe zastępy chrześcijan, naszych rodaków. Jego powiew przynosił upragnioną wolność od zła, grzechu i zniewoleń. Przynosił wolność nie tylko osobistą każdego człowieka, który poddał się Jego działaniu lecz także jak pokazuje historia wolność całego narodu. Mamy tego świadomość przeżywając w tym roku 100 rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę.