III niedziela Adwentu w Kościele nazywana jest Niedzielą „Gaudete”, czyli niedzielą radości. Czasem nazywa się ją również „Niedzielą różową” gdyż jest to jeden z dwóch dni w roku, kiedy kapłan sprawuje liturgię w szatach koloru różowego.

Nazwa tej niedzieli pochodzi od słów mszalnej antyfony na wejście: „Gaudete in Domino semper”, czyli „Radujcie się zawsze w Panu”. Teksty liturgii tej niedzieli przepełnione są radością z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i z daru odkupienia, jakie przynosi.

W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa fiolet powstał ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne; fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkiem jest właśnie III niedziela Adwentu – tzw. Niedziela „Gaudete”. Obowiązuje wtedy różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.

Tradycja świętowania Niedzieli „Gaudete” wyrosła w czasach, gdy Adwent miał typowo postny charakter. Wtedy akcentowano w ten sposób przerwę w poście, był to jedyny radosny akcent Adwentu. Teraz, gdy Adwent nie jest już obchodzony jako czas pokutny barwa różowa ukazuje kulminacyjny punkt tego okresu, a tym samym stając się znakiem bliskiej już radości z narodzenia Chrystusa.

Drugim dniem, kiedy używa się koloru różowego w liturgii jest IV Niedziela Wlk. Postu „Laetare Ierusalem” – „Raduj się Jerozolimo”.

Ostrołęka to miasto nierozerwalnie połączone z historią polski, a w szczególności z walką o niepodległość naszej Ojczyzny. Od dzisiaj wszyscy bohaterowie walk zostali upamiętnieni specjalna tablica, która wisi w klasztorze. 

To stąd w 1794 roku generał Madaliński na czele brygady wyruszył w kierunku Krakowa co rozpoczęło Insurekcje Kościuszkowską. Zaledwie trzynaście lat później w mieście nad Narwią znowu miały miejsce wydarzenia które umieściły Ostrołękę na kartach historii. Na błoniach miasta doszło do bitwy pomiędzy armiami Francji i Rosji. Wydarzenie te było tak istotne dla Cesarza Francji Napoleona I, że nazwa naszego miasta została uwieczniona na Łuku Triumfalnym w Paryżu. W 1831 roku w Ostrołęce stoczona została jedna z największych bitew powstania listopadowego, która była decydująca dla dalszych losów zrywu Niepodległości owego. Również powstanie styczniowe miało w Ostrołęce swoje epizody.

W II Niedzielę Adwentu przeżywamy Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała: 

„Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

Aby uzyskać odpust, Stolica Apostolska proponuje wziąć w tym dniu udział w publicznym nabożeństwie ku czci Matki Najświętszej, albo przynajmniej dać otwarte świadectwo pobożności maryjnej, odmawiając przed jej czczonym publicznie wizerunkiem "Ojcze nasz", "Skład Apostolski" oraz dowolną inwokację do Niepokalanej. Należy spełnić także zwykłe warunki – spowiedź sakramentalna, przyjęcie komunii świętej, brak przywiązania do jakiegokolwiek, nawet lekkiego grzechu, modlitwa w intencjach Ojca Świętego.

Adwent, to czas refleksji i duchowego przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia. Dla wiernych jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa. Adwent rozpoczyna się 1 grudnia 2019 r. a kończy w Wigilię Bożego Narodzenia. Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu, która w tym roku przypada 1 grudnia, wszyscy chrześcijanie, oprócz Kościołów prawosławnych, rozpoczynają rok liturgiczny. Nazwa „adwent” pochodzi od łacińskiego słowa „adventus” oznaczającego „przyjście, nadejście króla”.

W liturgii Adwent dzieli się na dwie części. Podczas pierwszej, trwającej do 16 grudnia włącznie, wierni przygotowują się na ostateczne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Druga – od 17 do 24 grudnia, kończąca się Wigilią, stanowi bezpośrednie przygotowanie do uroczystości Bożego Narodzenia.

Polską tradycją Adwentu jest msza święta wotywna, zwana roratami, odprawiana przed świtem. Uczestnicy przynoszą do kościoła specjalne świece, czyli roratki lub lampiony, które oznaczają nadzieję na szybkie przyjście Jezusa. Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni „Rorate coeli” – „Niebiosa, spuśćcie rosę”. Początki Rorat sięgają czasów Bolesława Wstydliwego.

O zbliżających się Świętach Bożego Narodzenia przypomina też adwentowy wieniec. Gałązki z igliwiem symbolizują świąteczną choinkę, a cztery świeczki oznaczają kolejne tygodnie Adwentu.

W Kościele podczas Adwentu szaty liturgiczne mają kolor fioletowy, z wyjątkiem trzeciej niedzieli, nazwanej „Gaudete” od łacińskiego słowa „Radujcie się”. Wtedy to kapłani mogą włożyć różowy ornat. Tego dnia w Rzymie papież błogosławi figurki Dzieciątka Jezus, które na plac św. Piotra tradycyjnie przynoszą włoskie dzieci.

Czcigodny Księże Proboszczu Zdzisławie.

Dzień Imienin, to jedna z niewielu okazji, by wyrazić Ci wdzięczność za trud posługi kapłańskiej w naszej wspólnocie.

Zapewniając Cię o tej wdzięczności, pragniemy w imieniu całej wspólnoty parafii Sanktuarium pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce złożyć Ci życzenia prawdziwej, apostolskiej odwagi, pokornej zgody na Boże plany. Niech Pan serc ludzkich Jezus Chrystus – będzie źródłem siły i radości z wykonywanej przez Księdza służby w Winnicy Pańskiej.

Życzymy Ci, drogi Księże Proboszczu, aby dobry Bóg obdarzył Cię obfitością swoich łask, dobrym zdrowiem, radością i umiejętnością przezwyciężania kłopotów dnia codziennego.

Niech wraz z mocą przemiany chleba i wina, daje Ci moc przemiany ludzkich serc.

Życzymy Ci wszelkiej pomyślności w realizacji planów i zamierzeń oraz tego, by Twoje szlachetne powołanie, przyniosło Ci zadowolenie i satysfakcję z wyboru tak trudnej i odpowiedzialnej drogi.

Dziękując za to, że prowadzisz nas do Jezusa i wzbudzasz w nas nadzieję swoim duchowym wsparciem, życzymy Ci abyś szedł przez życie, jak dotąd z dobrocią w sercu, otoczony ludzką życzliwością. Niech Jezus Chrystus obdarza Cię wszelkimi łaskami, niech daje Ci siły w prowadzeniu parafii i głoszeniu Słowa Bożego, a Matka Najświętsza niech ma Cię zawsze w swojej opiece.

Szczęść Boże
Księża wikariusze i Parafianie

Od wieków przed Świętami Bożego Narodzenia, organiści roznosili poświęcone uroczyście opłatki wigilijne - symbol miłości i pojednania.

Parafianie oczekiwali organisty jako zwiastuna nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, a przyjęcie poświęconego opłatka było niepisanym obowiązkiem rodziny katolickiej. Dzisiaj opłatki można nabyć w wielu miejscach. Stały się one zwykłym towarem kupowanym okazjonalnie. Wolny rynek, liberalizm obyczajowy niszczą piękną tradycję. Dawniej organista nie tylko grał i śpiewał w kościele, prowadził chór, uczył gry na instrumentach, ale też wypiekał i roznosił opłatki. Wierni wynagradzali mu to w rozmaity sposób, najczęściej jakimś datkiem. Była to częściowa zapłata za całoroczne posługiwanie w kościele. Organistom nigdy się nie przelewało, pukali więc do każdego domu, przynosząc opłatek i życzenia świąteczne.

Organista z Lipiec, opisany przez Władysława Reymonta w powieści Chłopi, odpowiedzialnie stwierdza: "Parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę". Tradycja ta, uświęcona przez pokolenia, podtrzymywana jest już w niewielu parafiach. A szkoda.

Przyjmijmy więc naszego Pana Organistę Józefa serdecznie. Nie kupujmy opłatków w sklepach czy na straganach. Jeżeli nie zastał nas w domu, zapraszamy do kościoła po opłatki Wigilijne. Będzie to znak przynależności do naszej wspólnoty. Wtedy także mamy pewność, że są one poświęcone i mogą znaleźć się na wigilijnym stole.

W dniu 22 listopada Kościół powszechny obchodzi liturgiczne wspomnienie obowiązkowe św. Cecylii, dziewicy i męczennicy.

Według tradycji Cecylia, mieszkanka Rzymu, ślubowała dziewictwo z miłości ku Chrystusowi i poniosła śmierć za wiarę. W V wieku wzniesiono w Rzymie bazylikę ku jej czci. Święta Cecylia jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. 

Według legendarnych przekazów św. Cecylia pochodziła z możnego, rzymskiego rodu Caecilii. Przyszła na świat na początku II wieku. W młodości uczyniła śluby czystości. Zmuszona przez rodziców do małżeństwa z dobrze urodzonym poganinem Walerianem, wymogła na nim uszanowanie swojego dziewictwa, na którego straży miał stać anioł. Pod wpływem św. Cecylii Walerian oraz jego brat Tyburcjusz nawrócili się i przyjęli chrzest. Wkrótce potem wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską za wiarę. Olśnieni urodą św. Cecylii, oprawcy prosili ją, by nie narażała swojego życia. Miała wówczas odpowiedzieć: Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość
u mego oblubieńca, Chrystusa. Dzięki odwadze, jaką Święta wykazała się w obliczu śmierci, nawróciło się czterystu żołnierzy. Kiedy tortury mające na celu wyparcie się wiary przez św. Cecylię, nie przyniosły skutku, pozbawiono ją życia uderzeniem topora. Ciało św. Cecylii w nienaruszonym stanie odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice na Zatybrzu.

U schyłku średniowiecza uczyniono św. Cecylię patronką śpiewu, muzyki kościelnej, chórów i organistów. Legenda głosi, że Święta grała na organach wodnych, instrumencie będącym wówczas w Rzymie wielką rzadkością, bądź na harfie. Patronat św. Cecylii nad muzyką i śpiewem motywowany jest na podstawie fragmentu jednej z antyfon, w której mowa jest o tym, że w czasie gdy muzycy gotowali instrumenty na uroczystość weselną, Cecylia w sercu swym wyśpiewywała modły samemu Bogu[4]. Pominięcie słów „w sercu” oraz zmiana interpunkcji doprowadziła do zmiany znaczenia antyfony. Skutkiem tego św. Cecylia uznana została za muzyka i do dnia dzisiejszego czczona jest jako patronka śpiewu i muzyki kościelnej. Atrybutami św. Cecylii obok instrumentów muzycznych: cytry, harfy, lutni i organów, są również anioł, płonąca lampka, miecz oraz wieniec z białych i czerwonych róż, symbolizujących niewinność i męczeństwo.

Panu Organiście Józefowi
oraz wszystkim muzykom posługującym w naszej parafii
życzymy wielu Łask Bożych, zdrowia i błogosławieństwa Bożego.

Zapraszamy na Mszę Świętą
w intencji Pana Organisty oraz członków chóru i scholi
w piątek (22 listopada 2019 r.) o godzinie 18.00

W naszym Sanktuarium 11 listopada 2019 r. o godzinie 10.00 odprawiono Mszę Świętą w intencji Ojczyzny. Po nabożeństwie zostały złożone kwiaty pod pomnikiem Czwartaków przy ul. Stanisława Staszica.

W 1918 r. stało się to, co wydawało się niemożliwe. Jednoczesna klęska trzech potęg zaborczych pozwoliła Polakom "wybić się na niepodległość". Fakt ten trudno nam inaczej wytłumaczyć, jak przez opiekę i szczególne zrządzenie Opatrzności Bożej. 

Odzyskanie niepodległości i zjednoczenie ziem trzech zaborów po przeszło 120 latach niewoli jest bez wątpienia najważniejszym wydarzeniem w dziejach Polski XX wieku. Data 11 listopada skłania nas do przypomnienia losów Ojczyzny i do szacunku dla tych, którzy podjęli wyzwanie historii, potrafili wywalczyć, zorganizować i wreszcie obronić odrodzone państwo. To data-symbol, bo wolność zawitała wówczas do polskich domów tylko w Kongresówce, zachodniej Galicji i na Śląsku Cieszyńskim. Na ziemiach zaboru niemieckiego, na Śląsku, Pomorzu i w Wielkopolsce wciąż trwały rządy pruskie, a Kresy Wschodnie czekała jeszcze długa i krwawa wojna.