Zapraszamy do uczestnictwa w Kursie Alfa

 
Więcej informacji...

7 października to dzień szczególny w powszechnym i polskim kalendarzu maryjnym. Październikowe nabożeństwo różańcowe odbywa się w wszystkich parafiach w Polsce. 

Modlitwa różańcowa jak żadna inna obejmując cały świat wskazuje, że Maryja to Mater omnium, udzielająca się wszystkim we wszystkich potrzebach jako Pośredniczka prowadząca do Chrystusa. Różaniec stał się modlitwą powszechną, najdobitniejszym wyrazem czci i kultu maryjnego.

Istotna jest także łącząca się integralnie z tytułem Matki Bożej Różańcowej rola Maryi jako Matki Bożej Zwycięskiej, której kult zainaugurowała bitwa pod Lepanto w 1571 r. Jako patronka wojsk katolickich w decydujących starciach – Biała Góra, Nordlingen, Częstochowa, Chocim, Beresteczko, Wiedeń - zapisała się w historii Europy i Polski. Zwycięstwo pod Wiedniem Innocenty XI uczcił ustanawiając święto Imienia Maryi.

Św. Franciszek - Jan Bernardone - przyszedł na świat w 1182 r. w Asyżu w środkowych Włoszech. Urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej. Jego rodzice pragnęli, by osiągnął on stan szlachecki, nie przeszkadzali mu więc w marzeniach o ostrogach rycerskich. Nie szczędzili pieniędzy na wystawne i kosztowne uczty, organizowane przez niego dla towarzyszy i rówieśników. Jako młody człowiek Franciszek odznaczał się wrażliwością, lubił poezję, muzykę. Ubierał się dość ekstrawagancko. Został okrzyknięty królem młodzieży asyskiej. W 1202 r. wziął udział w wojnie między Asyżem a Perugią. Przygoda ta zakończyła się dla niego niepowodzeniem i niewolą. Podczas rocznego pobytu w więzieniu Franciszek osłabł i popadł w długą chorobę.

W roku 1205 uzyskał ostrogi rycerskie (został pasowany na rycerza) i udał się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W tym czasie Bóg wyraźniej zaczął działać w życiu Franciszka. W Spoletto miał sen, w którym usłyszał wezwanie Boga. Powrócił do Asyżu. Postanowił zamienić swoje bogate ubranie z żebrakiem i sam zaczął prosić przechodzących o jałmużnę. To doświadczenie nie pozwoliło mu już dłużej trwać w zgiełku miasta. Oddał się modlitwie i pokucie. Kolejne doświadczenia utwierdziły go w tym, że wybrał dobrą drogę. Pewnego dnia w kościele św. Damiana usłyszał głos: "Franciszku, napraw mój Kościół". Wezwanie zrozumiał dosłownie, więc zabrał się do odbudowy zrujnowanej świątyni. Aby uzyskać potrzebne fundusze, wyniósł z domu kawał sukna. Ojciec zareagował na to wydziedziczeniem syna. Pragnąc nadać temu charakter urzędowy, dokonał tego wobec biskupa. Na placu publicznym, pośród zgromadzonego tłumu przechodniów i gapiów, rozegrała się dramatyczna scena między ojcem a synem. Po decyzji ojca o wydziedziczeniu Franciszek zdjął z siebie ubranie, które kiedyś od niego dostał, i nagi złożył mu je u stóp, mówiąc: "Kiedy wyrzekł się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać Ojcem". Po tym wydarzeniu Franciszek zajął się odnową zniszczonych wiekiem kościołów. Zapragnął żyć według Ewangelii i głosić nawrócenie i pokutę. Z czasem jego dotychczasowi towarzysze zabaw poszli za nim.

Matka Boża w Fatimie podczas swoich objawień przekazała prośbę: "Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca". Następnie podczas objawień siostrze Łucji w 1925 roku powiedziała: "...przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty miesiąca odprawią spowiedź świętą, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia".

Z okazji 100 rocznicy objawień wybudowaliśmy przy naszym Klasztorze kapliczkę ku czci Matki Bożej Fatimskiej, ale pragniemy również odpowiedzieć na to wezwanie Maryi. Zapraszamy na modlitwę w pierwsze soboty miesiąca w naszej parafii, w które będziemy celebrować na wzór zawierzenia Matce Bożej w Niepokalanowie. 

Rozpoczniemy wspólnym różańcem 5 października 2019 r. o godzinie 8.00 a następnie medytacja i Msza Święta z oddaniem Niepokalanej. Więcej informacji podamy w przyszłą niedzielę na Mszach Świętych.

Już dziś serdecznie zapraszamy.

W Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce od kwietnia prowadzone są prace konserwatorskie. Wykonuje je zespół z Akademii Sztuk Pięknych z Warszawy, pod kierunkiem profesora Andrzeja Mazura. Dzięki staraniom konserwatorów na światło dzienne wychodzą malowidła z osiemnastego wieku. Prowadzone były też prace przy dekoracji barokowej na ścianach i sklepieniach krużganków oraz w kruchcie kościoła.

Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce to prawdziwa perła architektury barokowej na terenie północno-wschodniego Mazowsza. Na szczególną uwagę zasługują dekorowane polichromią krużganki. Takich krużganków jest niewiele, nie tylko w Polsce ale i w Europie.

– Tego typu rozwiązań z dekoracjami w niszach, przedstawiających cykle Męki Pańskiej jest w Europie znanych mi kilka i to w Europie Środkowej(…). Na terenie Polski tego typu rozwiązania architektoniczne z malowidłami ściennymi istnieją trzy (...), najbardziej znana jest Św. Lipka, ale uważam że Sanktuarium ostrołęckie jest równorzędne pod wieloma względami – mówi profesor Andrzej Mazur.

To święto zostało ustalone przez Papieża VI w czasach, kiedy nie było jeszcze Internetu. Dziś odgrywa on jednak równie dużą rolę w naszym życiu co inne środki masowego przekazu jak telewizja, radio i prasa. 

Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu jest jedynym tego typu przedsięwzięciem o międzynarodowym zasięgu, zaproponowanym przez Sobór Watykański II, który w Dekrecie o środkach społecznego przekazu Inter mirifica z 4 grudnia 1963 r. (w punkcie 18) oświadczył:

"W celu skuteczniejszego umacniania różnorodnych form apostolstwa w zakresie środków społecznego przekazu, zgodnie z postanowieniem biskupów, należy ustanowić we wszystkich diecezjach świata dzień, w którym każdego roku wierni będą pouczani o swoich obowiązkach pod tym względem, zachęcani do zanoszenia w tej intencji modlitw i do składania na ten cel ofiar, które winny być przeznaczane na organizowanie i utrzymywanie instytucji i przedsięwzięć, popieranych na tym polu przez Kościół, stosownie do potrzeb świata katolickiego".

Nasze Sanktuarium świętego Antoniego, jako zabytek wpisany do rejestru, otrzyma dotacje finansowe na prace renowacyjne.

W piątek 13 września 2019 r. odbyło się spotkanie, podczas którego wręczono certyfikaty będące potwierdzeniem otrzymanego dofinansowania. Uczestniczyły w nim: Elżbieta Lanc i Janina Ewa Orzełowska – członkinie zarządu województwa mazowieckiego, Mariusz Popielarz – dyrektor delegatury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego oraz przedstawiciele beneficjentów.

Certyfikat „Cenny zabytek z Mazowsza” przyznawany jest przez samorząd województwa mazowieckiego. W ten sposób oznaczane są te obiekty, które otrzymały dofinansowanie z marszałkowskiego budżetu oraz mają wyjątkowe znaczenie historyczne, kulturalne i architektoniczne. Dostają go zabytki o wyjątkowym znaczeniu, którym przyznano dofinansowanie na remonty.

- To są zawsze pilne i bardzo ważne remonty, W wielu przypadkach decydują o stanie zabytku i jego użyteczności. Dlatego dbamy o to, aby co roku w naszym budżecie rezerwować środki na ten cel – powiedziała podczas spotkania Janina Ewa Orzełowska.

Łączna kwota dofinansowania, którą samorząd województwa mazowieckiego przeznaczył w tym roku na dofinansowanie renowacji zabytków w subregionie ostrołęckim wynosi prawie milion złotych

Zapraszamy na Mszę Świętą do naszego Sanktuarium o godzinie 18.00.

Będzie też okazja do Spowiedzi Świętej na rozpoczęcie roku szkolnego 2019/2020.

Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu (obecnie powiat przasnyski). Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich (z Drobina). Krewni rodziny zajmowali eksponowane stanowiska w ówczesnej Polsce. Miał trzech braci: Pawła (+ 1607), Wojciecha (+ 1576) i Mikołaja, oraz dwie siostry, z których znamy imię tylko jednej, Anny.

Historia nie przekazała nam bliższych szczegółów z lat dziecięcych Stanisława. Wiemy tylko z akt procesu beatyfikacyjnego, że był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie przyjęć, na których niekiedy musiał bywać także Stanisław, nakazywał gościom umiar w żartach, gdyż inaczej chłopiec może omdleć.

Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym. W wieku 14 lat razem ze swoim bratem, Pawłem, został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Kostkowie przybyli do Wiednia w dzień po śmierci cesarza Ferdynanda, to znaczy 24 lipca 1564 r. Wiedeńska szkoła jezuitów cieszyła się wówczas zasłużoną sławą. Codziennie odprawiano Mszę świętą. Przynajmniej raz w miesiącu studenci przystępowali do sakramentu pokuty i do Komunii. Modlono się przed lekcjami i po nich. Na pierwszym roku wykładano gramatykę, na drugim „nauki wyzwolone”, na trzecim – retorykę.

Adoracja krzyża w parafii św Antoniego w Ostrołęce była formą włączenia się w akcję Polska pod krzyżem, która odbywała się w całym kraju. Po mimo, że główne spotkanie ma miejsce na lotnisku we Włocławki, ostrołęcki klasztor odwiedziło liczne grono wiernych.

Akcja Polska Pod Krzyżem jest kontynuacją wydarzenia „Różaniec do Granic”. Ma ona charakter modlitewny, wypraszania wszelkich łask potrzebnych naszej ojczyźnie. Spotkania wiernych w ramach akcji odbywają się dziś w całej Polsce. Kościół św Antoniego z tej okazji przygotował dla parafian adorację krzyża, aby wszyscy chętni, którzy z jakichś powodów nie mogą uczestniczyć w innych spotkaniach mieli okazję spotkać się w klasztorze.

– Nie wszyscy z nas mogą uczestniczyć na przykład na lotnisku we Włocławku. Zorganizowaliśmy więc tą adorację, aby wierni, którzy pragną spotkać się z Panem Jezusem, który oddał za nas życie na krzyżu mogli spotkać się tutaj w naszym sanktuarium. – mówił prowadzący adorację ks. Bartosz Samełko, wikariusz parafii św. Antoniego w Ostrołęce.