Sanktuarium pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce
Transmisja na żywo
https://www.youtube.com/@Sanktuarium-sw-Antoniego
Zapraszamy na całodobową adorację Najświętszego Sakramentu
Czytaj więcej...
Rozpoczynamy Adwent.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tego okresu jest odprawianie w dni powszednie Mszy św. ku czci Najświętszej Maryi Panny. Tradycyjnie celebruje się je przed wschodem słońca, co ma głęboką symbolikę. Podobnie jak przyroda oczekuje na pierwsze promienie, które rozproszą ciemności, tak każdy z chrześcijan włącza się w liturgiczne oczekiwanie na Chrystusa, który jest Słońcem Sprawiedliwości, rozpraszającym mroki naszych grzechów. Tradycyjnie na Roraty przychodzimy z zapalonymi świecami i lampionami w dłoniach, aby oczekiwać spotkania z Oblubieńcem naszej duszy, podobnie jak czyniły to ewangeliczne roztropne panny. Roraty są dobrą formą duchowego przygotowania na przyjście Pana i dlatego ważne jest, aby w nich po prostu uczestniczyć. Czas przemiany serca. Najlepszym sposobem przemiany jest pełnienie dobra w swoim środowisku, pełnienie czynów wynikających z miłości.
Zapraszamy na Roraty codziennie o godzinie 6.30
Roraty dla dzieci: w środy o godzinie 18.00
Dzieci zapraszamy na nabożeństwa z Rodzicami. Lampiony możecie zakupić w sklepiku parafialnym przy naszym Sanktuarium (od strony dworca PKS).
Adwent - to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana, przypominający oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa.
Jest to również czas poprzedzający pamiątkę Wcielenia, czyli narodzin Jezusa – Syna Bożego z Niepokalanej Dziewicy Maryi. Bóg tak ukochał świat, że w swojej wielkiej miłości zesłał swego Jednorodzonego Syna, aby dokonał dzieła Odkupienia człowieka. Nie narusza jednak naszej wolności. Możemy zatem tę łaskę przyjąć lub odrzucić. Czy przyjmę Chrystusa do swego życia, czyniąc w sercu mieszkanie dla Niego? Pierwsza niedziela Adwentu to także początek nowego roku liturgicznego, którego hasłem są słowa: Idźcie i głoście. Kto bowiem uznaje Jezusa Chrystusa za swego Pana, nie zamyka się w przysłowiowych czterech ścianach, ale dzieli się wiarą, stając się przez to świadkiem nieskończonej Bożej miłości i miłosierdzia. Niech czas Adwentu będzie pełnym tęsknoty oczekiwaniem na Boże Na rodzenie; czasem oczyszczenia serc i pogłębienia naszej miłości. Przeżyjmy go w skupieniu, ale z rozpromienionym i przepełnionym wdzięcznością sercem dla Boga i Matki Najświętszej, którą Kościół w Adwencie czci w sposób szczególny poprzez Roraty. Jak świeca roratnia rozprasza mroki nocy, tak przychodzący Zbawiciel rozprasza ciemności grzechu. Dlatego wołajmy: Rorate coeli, desuper… (Niebiosa spuśćcie rosę…)!
W 2022 roku okres ten rozpocznie się w niedzielę, 27 listopada i potrwa 27 dni - do 24 grudnia. Dlaczego okres ten trwa cztery tygodnie? Geneza Adwentu jest powiązana z początkiem celebrowania przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia. Według różnych źródeł, jego historia sięga II połowy IV wieku lub początku V wieku. W tym czasie, oczekiwanie pamiątki narodzin Chrystusa miało charakter ascetyczny i pokutny - wiernych obowiązywał także post.Nazwa Adwentu wywodzi się z łacińskiego słowa adventus oznaczającego przyjście. W późniejszych wiekach, okres ten przybrał więc formę radosnego oczekiwania na święta Bożego Narodzenia. Zalecenia liturgiczne dotyczące Adwentu zostały ujednolicone już pod koniec VI wieku przez papieża Grzegorza Wielkiego. Od tego czasu oczekiwanie trwa cztery tygodnie. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli okresu oczekiwania na Chrystusa, jest wieniec adwentowy. Uzupełniają go cztery świece, nawiązujące do czterech niedziel przypadających w tym szczególnym czasie. Kolejnym symbolem, spotykanym podczas Adwentu w kościołach, jest lampion. Tradycja jego zapalania ma swoje korzenie w biblijnej przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, przedstawionej w Ewangelii św. Mateusza. Tradycja obchodzenia adwentu jest kultywowana nie tylko w Kościele Katolickim, ale również innych kościołach obrządku chrześcijańskiego. Okres oczekiwania związany z pamiątką narodzin Chrystusa stanowi szczególny czas m.in. dla wiernych Kościoła anglikańskiego, starokatolickiego, czy Kościoła ewangelicko-augsburskiego.
W dniu 22 listopada Kościół Powszechny obchodzi liturgiczne wspomnienie obowiązkowe św. Cecylii, dziewicy i męczennicy.
Według tradycji Cecylia, mieszkanka Rzymu, ślubowała dziewictwo z miłości ku Chrystusowi i poniosła śmierć za wiarę. W V wieku wzniesiono w Rzymie bazylikę ku jej czci. Święta Cecylia jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych.
Według legendarnych przekazów św. Cecylia pochodziła z możnego, rzymskiego rodu Caecilii. Przyszła na świat na początku II wieku. W młodości uczyniła śluby czystości. Zmuszona przez rodziców do małżeństwa z dobrze urodzonym poganinem Walerianem, wymogła na nim uszanowanie swojego dziewictwa, na którego straży miał stać anioł. Pod wpływem św. Cecylii Walerian oraz jego brat Tyburcjusz nawrócili się i przyjęli chrzest. Wkrótce potem wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską za wiarę. Olśnieni urodą św. Cecylii, oprawcy prosili ją, by nie narażała swojego życia. Miała wówczas odpowiedzieć: Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość
u mego oblubieńca, Chrystusa. Dzięki odwadze, jaką Święta wykazała się w obliczu śmierci, nawróciło się czterystu żołnierzy. Kiedy tortury mające na celu wyparcie się wiary przez św. Cecylię, nie przyniosły skutku, pozbawiono ją życia uderzeniem topora. Ciało św. Cecylii w nienaruszonym stanie odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice na Zatybrzu.
U schyłku średniowiecza uczyniono św. Cecylię patronką śpiewu, muzyki kościelnej, chórów i organistów. Legenda głosi, że Święta grała na organach wodnych, instrumencie będącym wówczas w Rzymie wielką rzadkością, bądź na harfie. Patronat św. Cecylii nad muzyką i śpiewem motywowany jest na podstawie fragmentu jednej z antyfon, w której mowa jest o tym, że w czasie gdy muzycy gotowali instrumenty na uroczystość weselną, Cecylia w sercu swym wyśpiewywała modły samemu Bogu[4]. Pominięcie słów „w sercu” oraz zmiana interpunkcji doprowadziła do zmiany znaczenia antyfony. Skutkiem tego św. Cecylia uznana została za muzyka i do dnia dzisiejszego czczona jest jako patronka śpiewu i muzyki kościelnej. Atrybutami św. Cecylii obok instrumentów muzycznych: cytry, harfy, lutni i organów, są również anioł, płonąca lampka, miecz oraz wieniec z białych i czerwonych róż, symbolizujących niewinność i męczeństwo.
Panu Organiście Józefowi
oraz wszystkim muzykom posługującym w naszej parafii
życzymy wielu Łask Bożych, zdrowia i błogosławieństwa Bożego.
Zapraszamy na Mszę Świętą
w intencji Pana Organisty oraz członków chóru i scholi
we wtorek (22 listopada 2022 r.) o godzinie 18.00
Dzisiejsza uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata jest ostatnią niedzielą roku liturgicznego.
Jest to patronalne święto Liturgicznej Służby Ołtarza.
Naszym Lektorom i Ministrantom życzymy wielu łask i dziękujemy za posługę w naszej świątyni.
Za odmówienie aktu poświęcenia (jego treść publikujemy poniżej) i pod zwykłymi warunkami (patrz niżej) można zyskać odpust zupełny dla osoby zmarłej lub dla siebie.
Akt Poświęcenia Rodziny Ludzkiej Chrystusowi Królowi
O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu Rodzaju ludzkiego, wejrzyj na nas, korzących się u stóp Twego ołtarza.
Twoją jesteśmy własnością i do Ciebie należeć chcemy.
Oto dzisiaj każdy z nas oddaje się dobrowolnie Najświętszemu Sercu Twemu, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Tobą i ponownie przyjąć Ciebie jako Króla całego świata, jako naszego Króla. Wielu nie zna Ciebie wcale, wielu odwróciło się od Ciebie, wzgardziwszy przykazaniami Twymi. Zlituj się nad jednymi i drugimi, o Jezu Najłaskawszy, i pociągnij wszystkich do Królewskiego, Świętego Serca Swego. Popatrz, o Jezu Dobry i Miłosierny, na wszystkie rodziny naszej wspólnoty parafialne, a także na cały nasz Naród. Poświęcamy dzisiaj Twojemu sercu każdą wspólnotę rodzinną w naszej Wspólnocie Wiary.
Znasz, o Jezu, wiarę rodzin naszych. Spraw, by moc Chrztu świętego i łaska sakramentalnego bierzmowania, sycone częstą Komunią Świętą, przynosiły w naszym życiu błogosławione owoce wiary, odważnie wyznawanej przez rodziców i przez coraz liczniejsze młode pokolenie. Spraw, by Twoja Eucharystyczna Obecność pośród nas, którą wciąż na nowo rozpoznajemy naszą Wiarą, pozostała dla nas ożywczym źródłem Miłości i Nadziei.
Chryste – Królu! Tobie poświęcamy wszystkie rodziny przeżywające kryzysy i zagrożone rozpadem małżeństwa. Niech z Twojego Serca, przebitego za nasze grzechy, potrafią zaczerpnąć nową siłę do wytrwania w wierności łasce sakramentalnego małżeństwa. Tobie poświęcamy wszystkich małżonków, złączonych sakramentalnym węzłem, którzy wzgardzili Twoją Bożą Miłością, umacniającą ich małżeńską miłość. Niech zdroje krwi i wody, wylewające się z Twojego przebitego Serca, staną się także dla nich nową szansą na przebaczenie i powrót do pełnej jedności z Twoim Kościołem.
Chryste – Królu! Tobie poświęcamy wszystkich nauczycieli i wychowawców, odpowiedzialnych za kształtowanie ducha młodego pokolenia polskiego Narodu, aby nauczyli to pokolenie słuchać Twojej królewskiej woli.
Poświęcamy Tobie wszystkich wypełniających różnorakie urzędu społeczne, samorządowe i państwowe, w szczególności władze naszego Państwa, Parlament i Rząd, aby -uznając Twoją królewską wolę -w każdym swoim działaniu szukali prawdziwego dobra Polskiego Narodu.
Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odwrócili się od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili.
Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili co prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu.
Króluj tym, których albo błędne mniemania uwiodły, albo niezgoda oddziela, przywiedź ich do przystani prawdy i jedności wiary, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz. Użycz Kościołowi Twemu bezpiecznej wolności. Narodowi Polskiemu, i wszystkim Narodom dzisiejszej Europy i świata, użycz spokoju i ładu. Spraw, aby ze wszystkiej ziemi, od końca do końca, jeden brzmiał głos:
Chwała bądź Bożemu Sercu, przez które stało się nam zbawienie. Jemu cześć i chwała na wieki. Amen.
11 listopada to Narodowe Święto Niepodległości.
Msze Święte w tym dniu: 6.30, 8.30, 10.00, 15.00, 16.30, 18.00.
To bardzo ważny dzień dla Polaków, w którym obchodzimy upamiętnienie odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r.
Jesteśmy pokoleniem troski o niepodległość. I mając tę wiarę, nadzieję i miłość, przychodzimy do nasze Świątyni, żeby w takim dniu jak dziś zawierzyć panu Bogu naszą Ojczyznę, dziękować Panu Bogu za jej sukcesy i osiągnięcia, modlić się o jej szczęśliwą przyszłość, pamiętając o tym, że niepodległość jest nam zadana, naszemu pokoleniu też.
W naszym Sanktuarium 11 listopada 2022 r. o godzinie 10.00 została odprawiona Msza Święta w intencji Ojczyzny. Po nabożeństwie złożyliśmy kwiaty pod pomnikiem Czwartaków przy ul. Stanisława Staszica.
Odzyskanie niepodległości i zjednoczenie ziem trzech zaborów po przeszło 120 latach niewoli jest bez wątpienia najważniejszym wydarzeniem w dziejach Polski XX wieku. Data 11 listopada skłania nas do przypomnienia losów Ojczyzny i do szacunku dla tych, którzy podjęli wyzwanie historii, potrafili wywalczyć, zorganizować i wreszcie obronić odrodzone państwo. To data-symbol, bo wolność zawitała wówczas do polskich domów tylko w Kongresówce, zachodniej Galicji i na Śląsku Cieszyńskim. Na ziemiach zaboru niemieckiego, na Śląsku, Pomorzu i w Wielkopolsce wciąż trwały rządy pruskie, a Kresy Wschodnie czekała jeszcze długa i krwawa wojna.
Od wieków przed Świętami Bożego Narodzenia, organiści roznosili poświęcone uroczyście opłatki wigilijne - symbol miłości i pojednania.
Parafianie oczekiwali organisty jako zwiastuna nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, a przyjęcie poświęconego opłatka było niepisanym obowiązkiem rodziny katolickiej. Dzisiaj opłatki można nabyć w wielu miejscach. Stały się one zwykłym towarem kupowanym okazjonalnie. Wolny rynek, liberalizm obyczajowy niszczą piękną tradycję. Dawniej organista nie tylko grał i śpiewał w kościele, prowadził chór, uczył gry na instrumentach, ale też wypiekał i roznosił opłatki. Wierni wynagradzali mu to w rozmaity sposób, najczęściej jakimś datkiem. Była to częściowa zapłata za całoroczne posługiwanie w kościele. Organistom nigdy się nie przelewało, pukali więc do każdego domu, przynosząc opłatek i życzenia świąteczne.
Organista z Lipiec, opisany przez Władysława Reymonta w powieści Chłopi, odpowiedzialnie stwierdza: "Parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę". Tradycja ta, uświęcona przez pokolenia, podtrzymywana jest jeszcze w wielu parafiach.
Przyjmijmy więc naszego Pana Organistę Józefa serdecznie. Nie kupujmy opłatków w sklepach czy na straganach. Jeżeli nie zastał nas w domu, zapraszamy do kościoła po opłatki Wigilijne. Będzie to znak przynależności do naszej wspólnoty. Wtedy także mamy pewność, że są one poświęcone i mogą znaleźć się na wigilijnym stole.