Matka Elżbieta (Róża) Czacka - założycielka wielkiego dzieła pomocy ociemniałym. Położony w leśnej okolicy ośrodek, w podwarszawskich Laskach, jest zarazem zakładem gdzie rehabilituje się i kształci osoby – przede wszystkim dzieci - dotknięte kalectwem uniemożliwiającym widzenie świata, a zarazem klasztorem zakonnic franciszkanek. Relikwie bł. Matki Czackiej będą pielgrzymować przez Polskę.

Błogosławiona Matka Elżbieta Róża Czacka, dostosowała alfabet Braille’a do języka polskiego i opracowała skróty ortograficzne, dzięki którym do dziś tysiące niewidomych może podejmować naukę. Może ktoś również i pierwszy raz usłyszał o nadpalonej kartce przyniesionej przez wiatr z płonącej w 1944 r. Warszawy, którą bł. kard. Stefan Wyszyński znalazł, i na której odczytał dwa słowa: „Będziesz miłował”. Słowa te stały się dla niego znakiem z nieba i wielką motywacją do tego, by każde zło przezwyciężać miłością i przebaczeniem. Bo jak zwykł mówić: „Człowiek, który nie lubi i nie umie przebaczać, jest największym wrogiem samego siebie”. Jak widzimy, to Ewangelia uformowała nowych błogosławionych Kościoła, dlatego wśród wydarzeń ewangelizacyjnych w Łodzi nie mogło zabraknąć modlitwy dziękczynnej za wyniesie ich na ołtarze.

Charyzmat bł. Matki Czackiej jest bardzo szeroki, ponieważ „obejmowała modlitwą nie tylko osoby niewidome na ciele, ale także na duszy”. Wiele intencji, które do nas trafiają, dotyczą właśnie prośby o wstawiennictwo Matki Czackiej w odnalezieniu drogi do Kościoła lub wyjścia w życiowego zagubienia. „Ślepota duchowa” poprzez grzech po części dotyczy każdego z nas – mówi jedna z sióstr Franciszkanek.

Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II dnia 13 maja 1992 r. w liście do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia - kard. Fiorenzo Angeliniego. Wyznaczył wówczas jego datę na 11 lutego - wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Pierwszy taki dzień obchodzono właśnie w tym francuskim sanktuarium maryjnym. Podobnie będzie i w tym roku.

Na każdy Dzień Chorego Ojciec Święty kieruje orędzie, apelując o podjęcie współpracy pomiędzy narodami biednymi i bogatymi, mającej na celu ochronę zdrowia i życia ludzkiego. W każdym orędziu Ojciec Święty broni życia od poczęcia do naturalnej śmierci. 11 lutego 1858 r. Matka Boża ukazała się w Lourdes, które od tamtego czasu stało się celem licznych pielgrzymek. Madonna chciała w tym górzystym regionie ukazać swą macierzyńską miłość szczególnie do cierpiących i chorych. Jeżeli Jezus jest źródłem życia, które zwycięża śmierć, to Maryja jest troskliwą Matką, która wychodzi naprzeciw oczekiwaniom swych dzieci, wypraszając dla nich zdrowie duszy i ciała. Oto orędzie, jakie sanktuarium w Lourdes stale proponuje czcicielom i pielgrzymom. Takie też jest znaczenie uzdrowień ciała i duszy, do jakich dochodzi w grocie Massabielle.

W nadchodzącym tygodniu przypada:

- pierwszy czwartek miesiąca
(Msza Święta o godzinie 18.00)
- pierwszy piątek miesiąca
(Msza Święta o godzinie 15.00 z Koronką do Miłosierdzia Bożego, 16.30 dla dzieci, oraz 18.00 dla wszystkich)
- pierwsza sobota miesiąca
(Msza Święta o godzinie 18.00)

Zachęcamy do modlitwy, aby Chrystus przemienił nasze serca i pomógł w nawracaniu się.

Zapraszamy na Msze Święte o godzinach: 6.30, 7.00, 8.30, i 18.00 ze specjalnym błogosławieństwem.

Święty Błażej żył na przełomie III i IV wieku. Pochodził z Cezarei Kapadockiej, która była jednym z najbardziej znanych ośrodków życia chrześcijańskiego. Była to ojczyzna m.in.: św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nazjanzu, św. Grzegorza z Nyssy. Błażej urodził się w Sebaście (wcześniej w Armenii, dziś to Sivas w Turcji), w rodzinie chrześcijan. Studiował filozofię, ale został lekarzem. Zapragnął jednak życia bardziej oddanego Bogu i podjął decyzję o spędzeniu go na pustyni. Wkrótce został wybrany na stolicę biskupią w Sebaście.

Był to czas prześladowań wyznawców Chrystusa. Na Wschodzie panował wówczas cesarz Licyniusz (306-323), pragnący zniszczyć chrześcijaństwo. Gdy Konstantyn Wielki odniósł zwycięstwo nad Licyniuszem, ten ze złości i nienawiści zaczął w okrutny sposób prześladować chrześcijan. Mimo że Konstantyn Wielki w 313 r. wydał edykt mediolański, który zakończył krwawe żniwo wśród wyznawców Jezusa Chrystusa na zachodzie cesarstwa, to na wschodzie imperium prześladowania wciąż trwały. Za namową wiernych Biskup Błażej uciekł do jednej z pieczar na górze Argeon, skąd nadal rządził swoją diecezją. Klęcząc na modlitwie, ujrzał kiedyś Jezusa Chrystusa, który w te słowa odezwał się do niego: „Wstań, złożysz Mi ofiarę”. I stało się, że ktoś doniósł o miejscu pobytu Błażeja. Namiestnik Agricolaus (Agrikola) odnalazł go w jego jaskini i postawił przed sądem. Wkrótce biskup został aresztowany i uwięziony. W lochu więziennym nadal umacniał swój lud w wierności Chrystusowi. By zmusić Błażeja do odstępstwa od wiary, zastosowano wobec niego najokrutniejsze tortury. Bito go rózgami i kijami, przyniesiono nawet żelazne zgrzebła i nimi rozszarpywano jego ciało. Ścięto go mieczem prawdopodobnie w 316 r. Święty Błażej należy do pokolenia ostatnich męczenników z początku IV wieku.

Jest patronem m.in. kamieniarzy i gręplarzy, mówców, śpiewaków oraz wszystkich innych osób, które muszą dbać o swoje gardło i struny głosowe; jest także patronem chorwackiego miasta Dubrownik. Jego kult był znany na całym Wschodzie i Zachodzie. Przyzywany podczas chorób gardła, opiekun zwierząt.

Za wstawiennictwem świętego Błażeja, biskupa i męczennika, niech Bóg zachowa nas od choroby gardła i wszelkiej innej dolegliwości. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej.

Msze święte z poświęceniem gromnic: 6.30, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 16.00, 18.00, 20.00.

Ofiary na tacę przeznaczone będą na zakony klauzurowe w naszej Diecezji Łomżyńskiej.

W tym dniu cały lud Boży przeżywa na nowo to, co wydarzyło się w świątyni jerozolimskiej - Najświętsza Maryja wraz ze św. Józefem ofiarowała Dzieciątko Jezus Bogu Ojcu, a Symeon ogłosił, że nowo narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów. 2 lutego obchodzimy ustanowiony przez sługę Bożego Jana Pawła II Światowy Dzień Życia Konsekrowanego.

Uroczystość Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Święto Ofiarowania jest związane z tajemnicą Narodzenia Pańskiego i dlatego jeszcze w tym dniu można śpiewać kolędy.

Tradycyjnie 2. dzień lutego nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. W ten sposób uwypukla się fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni. Obchodom towarzyszyła procesja ze świecami. W czasie Ofiarowania starzec Symeon wziął na swoje ręce Pana Jezusa i wypowiedział prorocze słowa: „Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela” (Łk 2, 32). Od X wieku upowszechnił się obrzęd poświęcania świec, których płomień symbolizuje Jezusa - Światłość świata, Chrystusa, który uciszał burze, był, jest i na zawsze pozostanie Panem wszystkich praw natury.

W Polsce święto Ofiarowania Pana Jezusa nabrało charakteru wybitnie maryjnego. Polacy widzą w Maryi Tę, która sprowadziła na ziemię niebiańskie Światło i która nas tym Światłem broni i osłania od wszelkiego zła. Dlatego często brano do ręki gromnice, zwłaszcza w niebezpieczeństwach wielkich klęsk i grożącej śmierci. Dawniej wielkim wrogiem domów w Polsce były burze, a zwłaszcza pioruny, które zapalały i niszczyły głównie drewniane domostwa. Właśnie od nich miała strzec domy świeca poświęcona w święto Ofiarowania Chrystusa. Zwykle była ona pięknie przystrajana i malowana. W czasie burzy zapalano ją i stawiano w oknach, by prosić Maryję o ochronę. Gromnicę wręczano również konającym, aby ochronić ich przed napaścią złych duchów. Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania żłóbków i choinek - kończy się tradycyjny okres Bożego Narodzenia (okres liturgiczny zakończył się świętem Chrztu Pańskiego). Dzisiejsze święto zamyka więc cykl uroczystości związanych z objawieniem się światu Słowa Wcielonego. Liturgia po raz ostatni w tym roku ukazuje nam Chrystusa - Dziecię.

Dzień Życia Konsekrowanego

Od 1997 r. 2 lutego Kościół powszechny obchodzi ustanowiony przez Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom w niezliczonych zakonach, zgromadzeniach i instytutach świeckich. Papież ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Matka Najświętsza ofiaruje Panu Bogu największy Dar, jaki otrzymała - Syna, Jezusa Chrystusa, a tym samym składa w ofierze siebie. Podobną ofiarę, z siebie samych z miłości do Chrystusa, składają osoby konsekrowane. Podkreślił to Jan Paweł II, mówiąc: „Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie, poprzez rady ewangeliczne, «charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo»”.

Historia Kościoła pokazuje, że w każdym czasie są ludzie, którzy na wzór ewangelicznej Marii pragną „obrać lepszą cząstkę” - podejmują życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, by sercem czystym i niepodzielnym służyć Chrystusowi i bliźnim. Historia ukazuje, że życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie pozwala na osiągnięcie miłości doskonałej.

W adhortacji apostolskiej Vita consecrata Jan Paweł II pisał: „Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego oraz dążenie całego Kościoła - Oblubienicy do zjednoczenia z jedynym Oblubieńcem. Życie konsekrowane nie tylko w przeszłości było pomocą i oparciem dla Kościoła, ale stanowi cenny i nieodzowny dar także dla teraźniejszości i przyszłości Ludu Bożego, ponieważ jest głęboko zespolone z jego życiem, jego świętością i misją”. W tym dniu siostry zakonne i zakonnicy podczas mszy św. odnawiają śluby zakonne: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Naszą modlitwą obejmijmy osoby, które oddały swoje życie na służbę Panu Bogu i ludziom w zakonach, zgromadzeniach i instytutach świeckich. Prośmy też o liczne i święte powołania do naszego, łomżyńskiego Seminarium Duchownego i życia zakonnego. 

Święto to, w tradycji Kościoła w Polsce, kończy również czas, w którym śpiewamy kolędy i całkowicie oddziela okres nawiązujący do Bożego Narodzenia od okresu zwykłego, który potrwa w liturgii do środy popielcowej.

(Fot. Radio Nadzieja)

W Kościele katolickim w III niedzielę okresu zwykłego obchodzony jest Niedziela Słowa Bożego. Jej celem jest pogłębianie świadomości znaczenia Pisma Świętego w życiu wierzących oraz w liturgii. Zainicjował ją Franciszek w 2019 r., aby “w Ludzie Bożym wzrosła religijna i bliska znajomość Pisma Świętego”.

Otrzymaliśmy wielki dar, jakim jest Słowo Boże zapisane w księgach Starego i Nowego Testamentu. Za ten dar Słowa objawiającego prawdę o Bogu i o człowieku, o świecie, jego celu i sensie, winniśmy wznosić dziękczynienie i uwielbienie Temu, który do nas mówi, czyli Panu Bogu.

W indywidualnym jak i wspólnotowym rozważaniu Pisma Świętego może być pomocna aplikacja “Dzieło Biblijne”. „Aplikacja zawiera naukowy komentarz do wszystkich czytań, łącznie z Psalmem. Ma być pomocą dla wszystkich dla solidnej, naukowej refleksji nad Pismem Świętym”.