Ks. Jarosław Olszewski jest Pallotynem i pracuje w Żytomierzu na Ukrainie, gdzie wraz z innymi Misjonarzami Pallotyni prowadzą rzymsko-katolicką parafię pw. Bożego Miłosierdzia. Każdej nocy w podziemiach kościoła chronią się tam ludzie, a najbardziej potrzebujący otrzymują też podstawową pomoc żywnościową i medyczną. Pallotyni codziennie wysyłają transporty ewakuujące kolejne osoby do Polski. Organizują też pomoc materialną. Dziś mogliśmy też wspomóc pracę księży misjonarzy składając ofiarę pieniężną do puszek za co bardzo serdecznie dziękujemy w imieniu księdza Jarosława i osób potrzebujących.

Błagajmy Matkę Bożą o opiekę nad Polskim Narodem, o ratunek od epidemii, oraz o wstawiennictwo u Boga. 

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski nawiązuje do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza - powierzenia królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja.

Zostało ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 r. W 1920 r. zatwierdził je dla Kościoła w Polsce papież Benedykt XV. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości.

Święto wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Maryi. Jej kult jako Królowej Polski jest bardzo stary. Przykładem może być "Bogurodzica", najstarsza polska pieśń religijna, która przez wieki pełniła rolę narodowego hymnu.

W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej król Jan Kazimierz złożył uroczyste Śluby, w których m.in. zobowiązywał się szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną.

20 kwietnia 2023 r. - godzina: 18.00

Nabożeństwo to powstało we Włoszech w 1988 roku w rodzinie salezjańskiej. Inspiracją do jej powstania były freski z katakumb św. Kaliksta w Rzymie przedstawiające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, który przechodzi z ciemności do światła, stąd nazwa Droga Światła. W latach 90. nabożeństwo było stopniowo rozpowszechniane na całe Włochy. Droga Światła została umieszczona w oficjalnym modlitewniku na Wielki Jubileusz Roku 2000. W 2002 roku została oficjalnie zatwierdzona przez rzymską Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Od tamtego czasu w wielu parafiach na świecie wprowadzono jej odprawianie.

Głównym celem tego nabożeństwa jest podkreślenie znaczenia czasu wielkanocnego w Kościele. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest dla chrześcijan kluczowym wydarzeniem w przeżywaniu wiary. Jest to prawdopodobnie wynik akcentowania duchowości pasyjnej, a więc związanej z męką i śmiercią Chrystusa (w efekcie zrodziły się popularne w wielkim poście nabożeństwa: droga krzyżowa czy Gorzkie żale). Droga Światła i Droga Krzyżowa mają sobie wzajemnie odpowiadać. Identyczna jest liczba stacji. Proponowane stacje drogi światła oparte są na wydarzeniach odnotowanych w Nowym Testamencie. Są to:

    Stacja I – Jezus powstaje z martwych
    Stacja II – Apostołowie przybywają do pustego grobu
    Stacja III – Zmartwychwstały Pan objawia się Marii Magdalenie
    Stacja IV – Zmartwychwstały Pan ukazuje się uczniom na drodze do Emaus
    Stacja V – Zmartwychwstały Pan objawia się uczniom przy łamaniu chleba
    Stacja VI – Zmartwychwstały Pan ukazuje się apostołom
    Stacja VII – Zmartwychwstały Pan przekazuje uczniom władzę odpuszczania grzechów
    Stacja VIII – Zmartwychwstały Pan umacnia wiarę Tomasza
    Stacja IX – Zmartwychwstały Pan spotyka uczniów nad Jeziorem Galilejskim
    Stacja X – Zmartwychwstały Pan przekazuje władzę pasterską Piotrowi
    Stacja XI – Zmartwychwstały Pan daje uczniom nakaz misyjny
    Stacja XII – Zmartwychwstały Pan wstępuje do Ojca
    Stacja XIII – Uczniowie z Maryją oczekują w wieczerniku na Zesłanie Ducha Świętego
    Stacja XIV – Zmartwychwstały Pan posyła uczniom obiecanego Ducha

Nabożeństwo to jest odprawiane po zapadnięciu zmroku, aby podkreślić symbolikę światła. Droga Światła ma formę procesji. Wówczas na jej czele jest niesiony paschał, krzyż z czerwoną stułą lub figura Zmartwychwstałego i ewangeliarz. Wierni niosą zapalone świece. Przy każdej stacji powtarza się wezwanie:

K.: Kłaniamy się Tobie, Chryste, i błogosławimy Ciebie. W.: Żeś przez Paschę Swoją świat odkupić raczył.

16 kwietnia 2023 r. w Kościele katolickim w Polsce rozpoczyna się 79. Tydzień Miłosierdzia, obchodzony do 22 kwietnia. Jego hasłem są słowa papieża Franciszka: „Skoro dostąpiliśmy miłosierdzia, stańmy się miłosierni”.

Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej w 1985 r. a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach.

Inspiracją  dla ustanowienia  tego święta  było pragnienie  Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia. Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego. Która dusza  przystąpi do spowiedzi i Komunii Świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 20, 19-31)

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»

Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».

Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»

Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
(Mt 28, 8-15)

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».

Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.

Alleluja! Chrystus Zmartwychwstał!

Rezurekcja w Niedzielę Wielkanocną o godzinie 6.00 rano.

Msze Święte o godz. 6.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 15.00, 16.00, i 18.00, 20.00 

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam, gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam» [J 20, 19-21]

Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest najważniejszym świętem w Kościele.

Ta radosna nowina dobiega dzisiaj z każdej świątyni. Wesoły nam dzień dziś nastał - śpiewamy wszyscy, bo Pan zmartwychwstał. Najważniejszą uroczystość Kościoła nazywamy Wielkanocą, ponieważ cud zmartwychwstania Jezusa Chrystusa dokonał się nad ranem, o świcie. Uroczystość ta jest pierwszym i najdawniejszym świętem w Kościele. Obchodzona była już przez Apostołów, kiedy Żydzi obchodzili swoją Paschę na pamiątkę wybawienia z niewoli egipskiej.

Pusty grób i leżące płótna oznaczają, że ciało Chrystusa dzięki mocy Bożej uniknęło zniszczenia śmierci. Potem, przez czterdzieści dni Chrystus zjawiał się wśród swoich uczniów i wyznawców, jadł z nimi i rozmawiał.

" Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni" (1 Kor 15, 20-22).

Wielka Sobota, to szczególny dzień ciszy całego Kościoła, która ma nas wszystkich skoncentrować na grobie Chrystusa i przygotować na radość Zmartwychwstania. Nawiedzamy w tym dniu Grób Pański i czuwamy na modlitwie przed Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Nie można tego dnia sprowadzić tylko do wizyty w kościele w celu poświęcenia pokarmów. Niech będzie ona okazją do osobistej modlitwy przed grobem Zbawiciela. W wieczornej zaś celebracji Wigilii Paschalnej winniśmy licznie wziąć udział.

ŚWIĘCENIE POKARMÓW

Odbywa się w Wielką Sobotę przed południem w kościołach lub przy przydrożnych krzyżach. W obecnych czasach winniśmy pokarmy, jakie nabywamy do spożycia, obficie kropić święconą wodą. Jesteśmy świadomi, że wiele z nich zawiera szkodliwe dla zdrowia składniki, że są wyprodukowane nie z troską o zdrowie ludzi, lecz dla pomnożenia zysku. Dlatego prośmy Boga, Źródło Życia, by chronił nas od chorób powodowanych przez spożywane pokarmy. Z okazji poświęcenia pokarmów nie zapomnijmy o złożeniu ich części (lub ofiary) na rzecz ludzi cierpiących niedostatek. 

W naszym Sanktuarium, dziś, święcenie pokarmów odbywa się od godziny 7.00 do 17.00. Zapraszamy

WIGILIA PASCHALNA W WIELKĄ NOC

Wigilia Paschalna to celebracja przejścia (paschy) ze śmierci do nowego życia przez zmartwychwstanie. Odprawiana powinna być przed północą, tj. w sobotę późnym wieczorem i należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Nabożeństwo składa się z pięciu zasadniczych części:

1. Obrzęd światła, na który składają się: poświęcenie ogniska, zapalenie paschału i uroczyste wniesienia go do świątyni z trzykrotnym oznajmieniem: ŚWIATŁO CHRYSTUSA.

Na koniec tej części śpiewa się Exultet – przepiękną pieśń na cześć światła, którym jest Chrystus.

2. Liturgia Słowa – szczególnie bogata w tym dniu (8 czytań) – ma nam przypomnieć najważniejsze momenty z historii zbawienia, zwłaszcza przejście ludu Izraela przez Morze Czerwone (Wj 14-15). Ewangelia opowiada o odkryciu w wielkanocny poranek przez niewiasty pustego grobu Chrystusa.

3. Po homilii następuje poświęcenie wody chrzcielnej, które kończy się odnowieniem przyrzeczeń sakramentu chrztu św. W niektórych parafiach w tym momencie udziela się chrztu św., zwłaszcza osobom dorosłym.

4. Liturgia Eucharystyczna tej nocy jest wielkim dziękczynieniem za wydarzenia paschalne, do Komunii św. winni przystąpić wszyscy.

5. Po Mszy św. wyrusza procesja rezurekcyjna, która jest uroczystą proklamacją zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do wielbienia Go za wszystko, co dla nas uczynił.

EWANGELIA WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA (24, 1-12)

W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu został odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: «Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie»”. Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.